جلد اول مسافران زمان :ماجرای خانواده‌ی بالبوئنا در غرب وحشی

خیلی وقت‌ها شاید با خودتان بگویید کاش اینجا، در این شهر، و در این زمان نبودم.اما باور کنید هیچ‌کس چنین چیزی نمی‌خواهد، اگر قبول ندارید، کافی است کتاب مسافران زمان را بخوانید.

مسافران زمان، داستان پسر نوجوان یازده ساله‌ای به نام سباستین است که به همراه پدر، برادر بزرگ‌ترش، خواهر کوچک‌ترش و همسایه‌شان، ماری کارمن به همراه دخترش ماریا‌، به طور کاملاً اتفاقی از طریق سیاه‌چاله‌ای که ناغافل وسط پارکینگ فروشگاه سبز شد، در زمان سفر می‌کنند.

سفر در زمان به خودی‌ خود برای هرکس می‌تواند عجیب باشد، حالا فکرکنید این سفر در زمان، شما را به یک نقطۀ دیگر از جهان هم ببرد. جایی که شاید حتی زبان مردمش را ندانید و درمورد قوانینشان تا به حال چیزی نشنیده‌باشید. آیا سباستین و همراهانش می‌توانند با قوانین این شهر جدید خودشان را وقف دهند؟

سباستین و همراهانش در این ماجراجویی عجیب خیلی چیزها را تجربه می‌کنند. چیزهایی مثل؛ افتادن الکی در زندان تا گیر‌افتادن در یک تله توری بزرگ. و تازه همه این‌ها اول راه است. آن‌ها با افراد معروفی که از آینده‌ای که از آن آمده‌اند و بسیار سرشناس‌اند، ملاقات می‌کنند. کسی چه می‌داند شاید از یکی از بزرگ‌ترین جنگ های دنیا هم جلوگیری کردند. و آیا می شود سال‌ها قبل از به دنیا آمدن کارهایی را انجام داد؟مثلاً هزاران سال قبل از به دنیا آمدنت کلانتر یک شهر در غرب وحشی شوی یا بروی روی استیج و آهنگ اجرا کنی؟ ولی آیا آن‌ها به اینجا تعلق دارند و چه کاری باید بکنند تا به خانه برگردند؟آیا ممکن است سیاه‌چاله دیگری جلوی راهشان سبز شود و آن‌ها را به خانه ببرد؟ و آیا اگر سبز شود، آن‌ها را به خانه برمی‌گرداند یا ماجراجویی جدیدی در انتظار آن‌هاست؟

کتاب مسافران زمان 1 – ماجرای خانوادۀ بالبوئنا در غرب وحشی یک داستان ماجراجویانه از انتشارات هوپا است که تازه‌ترین اثر روبرتو سانتیاگو، نویسنده کتاب ته جدولی‌ها، است.این کتاب توسط آزاده رادکیان‌پور به زبان فارسی ترجمه شده است.

برای اینکه شما هم این کتاب را داشته باشید فقط کافیه که دکمه خرید رو بزنید تا در اولین فرصت کتاب رو به دستون برسونیم. منتظرتون هستیم.

بخش هایی از کتاب:

هر شش تایمان ساکت شدیم.

روی چندتا چهارپایه‌ی چوبی کهنه نشستیم.

توی آن سلول، فقط همان چهارپایه‌ها بود و یک سطل.

دیگر هیچی.

گوشی‌هایمان را درآوردیم.

هیچ‌کدام آنتن نداشتیم.

سوسانا گفت: « اگر واقعاً سال 1870 باشیم، محال است آنتن داشته باشیم.»

ماری‌کارمن، وحشت‌زده، دوباره پرسید: «بی‌خیال!آخر چه‌طور ممکن است سال 1870 باشیم؟ حالی‌تان نیست این حرف چقدر جفنگ است؟ »

پدرم که سعی می‌کرد آرامشش را حفظ کند، گفت: «گاهی از این اتفاقات می‌افتد. البته خیلی کم پیش می‌آید. واقعیت این است که هیچ‌وقت پیش نمی‌آید. اصلاً من چه می‌دانم؟! به‌نظر من هم خیلی عجیب و غریب است. ببینید، کاری که ما باید بکنیم، این است که هر اتفاقی هم افتاد، آرامش خودمان را حفظ کنیم.»

ماری‌کارمن داد زد: «من خیلی هم آرامم. فهمیدی؟ فقط می‌خواهم یک نفر از این سلول دَرم بیاورد و شیرفهمم کند چه اتفاقی افتاده. وگرنه من خیلی خیلی آرامم.»